Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Ιούλιος του 2008
 ..Καθόμασταν στη βάρκα. Έσφιξες το χέρι μου, και μου είπες να μην σε αφήσω ποτέ. Δεν έπιανες συχνά το χέρι μου.. ούτε είχες κλάψει ποτέ ξανά μπροστά μου. Ποτέ δεν ήσουνα καλή στον να εξωτερικεύεις τα συναισθήματα σου. Ήταν μια απο τις καλύτερες μέρες εκείνου του καλοκαιριού.
Σεπτέμβριος του 2008

Άνοιξες την πόρτα. Έπεσα πάνω σου με όση δύναμη μου είχε απομείνει. Γέμιζα δάκρυα τον ώμο σου αλλά δεν σε ένοιαζε. Ποιόν, εσένα..! Μου έλεγες να μην φύγω, κι ας ήταν αργά, κι ας ήσουν κουρασμένη.
Σεπτέμβριος του 2010

..Έπρεπε να φύγεις απ’την Αθήνα. Φοβόσουν ότι θα σε ξεχάσω. Υποσχέθηκα πως δεν θα σε ξεχάσω. Πώς θα μπορούσα άλλωστε.
Απρίλιος του 2011

..Κι όμως..Με άφησες. Με ξέχασες ... Είπες «Ήταν όλα της στιγμής».
Κάθε μέρα στις 8 στη γωνία. Κάθε μέρα ένα κουλούρι σοκολάτας. Ξέχασες..?
Υ.Γ : Μου φτάνει που σε θυμάμαι και χαμογελάω. Αλήθεια. 


missA insanE
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου