Ήταν μια πλατεία με ένα συντριβάνι στη μέση, με ένα γύρο ευκαλύπτους.
Το συντριβάνι με τα παχιά χρυσόψαρα και τα σκουροπράσινα νερά.
Όταν ήμουνα παιδί,πετούσα ψίχουλα από τα κομμάτια άρτου της Κυριακάτικης λειτουργίας.
Κάθε 25 αυγούστου στο πανηγύρι του χωριού που γιόρταζε τον πολιούχο Άγιο,η πλατεία γέμιζε τραπέζια και ξύλινους πάγκους
Μιά εξέδρα στηνόταν με δυό τεράστια ηχεία στα πλάγια της,δυό καρέκλες για τον λυράρη και τον λαουτιέρη
Όλη νύχτα ο κόσμος χόρευε με τα καλά του ρούχα. Ίδρωναν,ξείδρωναν,δίνανε παραγγελιές, πετούσανε τα χιλιάρικα στους οργανοπαίχτες.
Τα γλέντια της νιότης μου!
Με τα χρόνια η πλατεία άλλαξε, όπως η ζωή μου. Το συντριβάνι με τα παχεία χρυσόψαρα δεν υπάρχει.Η ανάπλαση αντικατέστησε τα καφενεία με καφετέριες που σερβίρουν cappucino fredo,και mohito.
Σημάδι πως γέρασα, γιαυτό τα θυμάμαι όλα αυτά.!
Φταίει που καλοκαίριασε και αφήνω τα παράθυρα ανοιχτά να ακούγονται οι φωνές των διπλανών να βρίζουν τα παιδιά τους.
Φταίει το αεράκι που περνά τη σήτα,κουνάει τον κρεμασμένο από το σενάζι της πόρτας, σαλτιμπάγκο ,φέρνει μυρωδιά φρεσκοφυτεμένου βασιλικού και τηγανιτής πατάτας.
Φταίει που φόρεσα άσπρο πουκάμισο, κι'έβαψα τα μαλλιά μου στο κόκκινο του χαλκού.
Φταίει που έβγαλα βόλτα το σκύλο και για μιά στιγμή ένα χελιδόνι πέρασε πάνω από τα κεφάλια μας. Ένα φρουυυύ έκανε η μαυρό-ασπρη ψαλιδωτή ουρά του κι'εφερε τα πίσω- μπρός.
Για την
jazzzmine ... dance all night
Tόνια Λευκογιού
Tόνια Λευκογιού
Αγαπημένη μου αδελφή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠακετάρω τις φιγούρες μου στο σάκο και έρχομαι στο νησί.
Το τραγούδι θα στο τραγουδήσω εγώ κι όσο για κοκτέιλ ας είναι καλά η ανάπλαση.
Θα στήσουμε το πάρτι μας στην αυλή και θα καλέσουμε τα χελιδόνια.
Αρκεί να φοράς το άσπρο σου πουκάμισο και να λάμπουν τα κόκκινα μαλλιά σου σαν ήλιος του δειλινού.
Να με περιμένεις.
Καλή αντάμωση.