Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Jazzmine says...........On the road



Το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας στη Σοφοκλέους είναι ένα κόσμημα
πεταμένο σ' ένα βρώμικο δρόμο.

Η κολώνα έχει ζωγραφισμένο ένα ρολόι σταματημένο στις 20:10.

Ένα ζευγάρι φιλιέται πάνω σε μία βέσπα παρκαρισμένη
κάτω απ' το φως του δήμου.
Ορκίζομαι οτι ο έρωτας τους δημιουργεί σκιές στο πεζοδρόμιο.
Το είδα.

Ο Σταύρος παίζει το "Back to Black" της Amy Winehouse.

Το τηλεφώνημα σου έγινε στις 20.10.

Το τσιγάρο μου καίει τα δάχτυλα πέφτει στο χώμα
και βάζει φωτιά σ' ένα μυρμήγκι.
Δε φαίνεται να το ενοχλεί.

Ήπια μόνο ένα Haig με πάγο. Πιάνεται?

Με κάνεις να θέλω να ρωτήσω πράγματα που
καμιά γυναίκα δεν πρέπει να ρωτάει..

Η Lene,
(βαφτισμένη έτσι απο έναν μάγο που έφερα απ'τα Χανιά πριν 11 χρόνια)
έτσι όπως κουνάει τα χέρια της σαν φτερά,
μοιάζει με μαύρη πριγκήπισσα που εκτελεί περίπλοκα ξόρκια.

Την ξέρω καλά.
Κάτω απ' τα υπέροχα μάτια και την ευγενική φωνή, είναι μάγισσα.

Μιλάμε για κείνον μεταξύ άλλων καθώς και για σένα, φυσικά.
Φυσικά δεν είχα τίποτα να πω.

Το μυρμήγκι θα πήγε στην τρύπα του, στην φαμίλια του και θα τους συμβούλεψε να μη βγούν απόψε.
Πέφτουν φλεγόμενοι μετεωρίτες απο τον ουρανό.

Τα πάντα είναι θέμα προοπτικής.

Στο λόγο μου δεν έχω ιδέα τι θέλω να πω με όλα αυτά.
Τίποτα. Απολύτως τίποτα.

Απλώς κάνω μια αναπάντητη.

Την αναπάντητη που δεν μπορώ να κάνω.




Jazzmine @ Kanji


1 σχόλιο:

  1. Σε μια χούφτα απαντήσεις η ερώτηση είναι αυτή που σου ζεσταίνει την παλάμη. Λοιπόν...?

    ΑπάντησηΔιαγραφή