Ξέρεις από φόβο;

David Uzochukwu

Ξέρεις από φόβο;
Όχι τον φόβο του σκοταδιού, όταν πας να κοιμηθείς.
Όχι αυτόν.
Τον φόβο που από βαθιά ξεκινάει
και καταλήγει στο άσπρο των ματιών.
Όχι στην κόρη. Στο άσπρο.
Και το κοκκινίζει.
Αυτές οι κόκκινες γραμμές στα μάτια.
Αυτές είναι ο φόβος.
Αυτό που σε ξυπνάει τις άγριες νύχτες.
Όχι αυτό που δεν σε αφήνει να κοιμηθείς.
Αυτό είναι οι έγνοιες, δεν είναι ο φόβος.
Ο φόβος που δυναμώνει,
σαν φασαρία λίγο πριν μια ομιλία,
αυτός είναι ο πραγματικός, ο τραχύς
μα τόσο εξωπραγματικά άυλος φόβος.
Όχι ο φόβος του θανάτου.
Οχι.
Αυτό είναι μια εγωιστική έγνοια.
Ο φόβος που βουίζει στ' αυτιά και στα βουλώνει 
την στιγμή που ξέρεις πως θα σου ανακοινώσουν ένα θάνατο.
Αυτός.
Ο φόβος που λίγο πριν κλείσεις τα μάτια,
εύχεσαι να μην πεθάνεις καθώς κοιμάσαι
γιατί δεν το έχεις πει σε κανέναν.
Όχι ο φόβος για τους ανθρώπους.
Αυτό είναι ασθένεια, δεν είναι φόβος.
Ο φόβος για τις ικανότητες
και τις δυνατότητες
που διαθέτει ένα σώμα
με μαυρισμένη ψυχή.
Αυτός ο φόβος.
Ο φόβος που κολυμπάει
ανενόχλητος
κι ανεμπόδιστος
στις παραλίες του μυαλού
και παραθερίζει σαν αλλόγλωσσος
και αλλόφρων τουρίστας
που πετάει σκουπίδια παντού
και φωνάζει
και θέλει να επιβάλλεται σαν τουρίστας
και επαναλαμβάνει συνεχώς πως θα ξανάρθει σίγουρα
και που δεν κλείνει τραπέζι
γιατί αισθάνεται πάντα ευπρόσδεκτος.
Αυτόν τον φόβο,
δεν μου πες τελικά,
τον ξέρεις;

Οδυσσέας Ι. Κωνσταντίνου

για να επισκεφτείς το blog του Οδυσσέα πάτησε εδώ.