Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Γίνε πινδάρεια μούσα, vol 2.

γράφει η Βέρα J. Φραντζή











«Θέλω μπλούζα να φαίνεται το τατουάζ».

Όσο αυξανόταν η έκδοση γυναικείων περιοδικών που συμβούλευαν τα κορίτσια να απελευθερωθούν σεξουαλικά και να επιδοθούν (μα επιτέλους!) σε φρενιασμένα τρίο, σε πλουραλιστικές παρτούζες, να πάρουν και μια πίπα σε δημόσιο χώρο, να δουν και ερωτικά την παιδική τους τη φίλη, δημιουργήθηκε και αυτή η λανθάνουσα εκδοχή της ηφαιστειακής λίμπιντο, παρούσα και ολοσχερώς ολοφάνερη. Η ασυγκράτητη, όμως, δήθεν σεξουαλική επιθυμία που ταυτίστηκε στη γυναικεία συνείδηση με την όλο και πιο «απλουστευμένη» ένδυση ενισχύθηκε και από την επιθετική γυναίκα της διαφήμισης και της τηλεόρασης, τη τηλεπερσόνα με το αβυσσαλέο μπούστο, τα τρία παιδιά και τον ωραίο πλούσιο γκόμενο.

Έχεις καύλες, γυναίκα, δείξε τις. Και αν δεν έχεις να τις δημιουργήσεις. Ένα καυτό σoρτς αποκαλυπτικό όσο δεν πρέπει, ένα ημιδιαφανές κολλητό φόρεμα και ένα στήθος πιεσμένο κάτω από το λαιμό, αλλά και μια φούστα μίνι που θα σηκώνεται σε κάθε φύσημα του ανέμου είναι διόλου ευκαταφρόνητες ριπές σεξουαλικής αδημονίας και όλοι θα το πιάσουν το υπονοούμενο, που τώρα πια ευκόλως εννοούμενο είναι. Και ο χορός στα κλαμπ κανονική μίμηση της σεξουαλικής πράξης είναι. Και τρίψου και στον καβάλο του χθεσινού φίλου σου, που δεν τρέχει τίποτα, αλλά ας καυλώσει απόψε.

Τελικά, όμως μέσα σε αυτό το ασφυκτικό στράπλες φόρεμα, το κορίτσι που χορεύει θελκτικά και προκλητικά,  μπορεί να μην έχει ιδέα πως λειτουργεί ο γυναικείος οργασμός. Μπορεί να έχει πλήρη επίγνωση του σεξ  όπως διαγράφεται στο φθηνό πορνό αλλά ουδεμία του ολοκληρωτικού δοσίματος του έρωτα. Και στην πιο «ευχάριστη» εκδοχή να κατακρημνιστεί σε κάποιου αξιόλογου μαλάκα το κρεβάτι για το απαραίτητη εθιμοτυπική κατάληξη μιας νύχτας  φλύαρης διασκέδασης.

Και δεν λέω να φορέσουμε τα μεσοφόρια εποχής και να το παίξουμε αθώες χριστιανοπούλες, αλλά πλησιάζει το καλοκαίρι και φοβάμαι για τα γυμνά κορίτσια.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου