Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

mano de diablo


μου άρεσαν τα καλοκαίρια που έμοιαζαν με χειμώνες
μου άρεσαν οι νίκες που έμοιαζαν με ήττες
μου άρεσαν οι γυναίκες
όλες οι γυναίκες
μέχρι να αρχίσω να ξερνάω το αίμα μου
σαν ένα φωταγωγημένο συντριβάνι 
κάπου στο Παρίσι
νόμιζα πως ήμουν άτρωτος
αλάνθαστος
σαν Αχιλλέας χωρίς φτέρνα
με μαύρο πέτσινο παντελόνι
και ασορτί πόρσε 928
ο Πρινς στο κασετόφωνο
γλεντώντας σαν να ήταν 1999
αν ήξερα πως θα ζούσα τόσο πολύ
θα ήμουν εχέφρων
θα έβαζα τα μισά λεφτά που σπατάλησα σε ναρκωτικά
σε προθεσμιακούς λογαριασμούς
και αμοιβαία κεφάλαια
θα έριχνα λιγότερες μπουνιές
θα έτρωγα λιγότερες κλωτσιές
θα ...
ρε, ας είχα άλλη μια ζωή
να δεις τι γρήγορα θα την έκαιγα
σαν εκείνα τα πυροτεχνήματα από τη Τσάιναταουν 
που κοστίζουν ακριβά, που διαρκούν ελάχιστα
που φτάνουν τόσο ψηλά στον ουρανό
και φωτίζουν τη νύχτα σαν ένα ενυδρείο
με μπλε ελεκτρίκ νερό
και χιλιάδες μέδουσες που χορεύουν
σαν μεθυσμένα κοριτσόπουλα
σε κάποιο υπαίθριο φεστιβάλ.
θάψε με ανάμεσα στα μπούτια σου, πουτάνα ζωή
με ξελόγιασες
όπως η Αμέρικα τον Κολόμβο
η Μέριλιν τον ΝτιΜάτζιο
αλλά κι εγώ σε ξέσκισα μωρή καριόλα
όπως ο Μαραντόνα την εθνική Αγγλίας.

Γιώργος Τρίκερι






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου