Με αιματηρές θυσίες του προσωπικού μου χρόνου, της ψυχικής μου ηρεμίας και της όποιας ανώνυμης και ακατάληπτης εν τέλει παθογένειας της συμπεριφοράς μου, συνεχίζω να βγαίνω ραντεβού. Μια, όμως, μεγάλη αλήθεια είναι πως το dating δεν είναι ποτέ άσκοπο και πάντα μας μαθαίνει κάτι, μας κάνει λίγο πιο καπάτσες, μας γαληνεύει τη θέρμη της ψυχή μας. Όλα τα ραντεβού έχουν ένα κύρος υποχρεωτικό και ανεπιτήδευτα θεμελιωμένο και μόνο ως σοβαρή έρευνα μπορούν να λογίζονται από όλους μας.
Έτσι, όταν ο μόνιμα ερωτευμένος συμμαθητής μου από το σχολείο, που μετεξελίχθηκε σε λούρκερ ολκής κι αργότερα σε στόκερ εμμονικό και επίμονο μου πρότεινε να πάμε σινεμά, αποφάσισα να αποδεχτώ τη 1.378η πρότασή του γιατί 1ον) ήθελα να του αποδείξω πως δεν είμαι τίποτα από αυτά τα καταπληκτικά που νόμιζε και 2ον) θεώρησα για να επιμένει τόσο ίσως είχε όντως να μου δείξει κάτι φανταστικό.
Συναντηθήκαμε μόνο μισή ώρα πριν την ταινία. Συζητήσαμε τόσο ώστε να καταλάβω του είχε κρυφογλυστρήσει το ιq του στο σπίτι αλλιώς δε γίνεται να έβρισκε ενδιαφέρον να συζητάει για τον φυσικό του λυκείου μετά από σχεδόν οχτώ χρόνια που είχαμε αποφοιτήσει από το ξακουστό τρίτο ενιαίου λύκειο του δήμου μας.
Όταν τελείωσε η ταινία, εγώ βρήκα μια προφανώς αποδεκτή κοινωνικά δικαιολογία (ότι ο του-πακ αναστήθηκε και θα το γιορτάζαμε με ολονύκτιες απαγγελίες ριμών στη ταράτσα) και έφυγα έχοντας θωρακίσει το μυστικό του αιώνα μέσα στα τρίσβαθα της καρδιάς μου.. ότι το ραντεβού στο σινεμά είναι το πιο ανώδυνο σε περίπτωση που έχετε πρόβλημα να πείτε όχι.
Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ πως τανάπαλιν, όταν ο εφηβικός μου έρωτας σε ένα τυχαίο ξανασμίξιμο (είχα ρωτήσει τον πρώτο ξάδερφό του που ήταν φίλος με την κολλητή μου που τα είχε το χειμώνα του 2013 με τον παρκαδόρο της θείας μου που συχνάζει), μου πρότεινε να πάμε σινεμά, είχα λάβει το ξεκάθαρο μήνυμα και αναδιπλώθηκα στη ζεστή μου φλις κουβερτούλα, που όλα είναι πιο ασφαλή, αρνούμενη να μου βεβηλώσει τον μύθο μου.
Βέρα J. Φραντζή
για να επισκεφτείς το blog της Βέρας πάτησε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου