Τα παιδιά γεννιούνται με έμφυτη δημιουργική ευφυΐα. Όμως, δυστυχώς, μέχρι τη στιγμή που φτάνουν στα μέσα του δημοτικού, η δημιουργικότητά τους μειώνεται σε μεγάλο βαθμό. Με την ευφυΐα παρατηρείται ένα φαινόμενο που ονομάζεται φαινόμενο Flynn : σε κάθε γενιά οι βαθμοί ευφυίας ανεβαίνουν κατά δέκα μονάδες καθώς τα ολοένα και πλουσιότερα σε πληροφορίες περιβάλλοντα καθιστούν τα παιδιά εξυπνότερα. Με τη δημιουργικότητα έχει παρατηρηθεί το αντίστροφο: από το 1990, οι βαθμοί δημιουργικότητας πέφτουν. Τι λάθος κάνουμε;
Παρακάτω παραθέτουμε κάποιους από τους πιο αποτελεσματικούς “δολοφόνους” της δημιουργικότητας:
Οι ανταμοιβές : επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι οι ανταμοιβές υπονομεύουν τη φαντασία των παιδιών και την αγάπη τους για εξερεύνηση. Ένα παιδί θα προσπαθήσει όσο χρειάζεται για να πάρει τον έπαινο και όχι περισσότερο. Τα βραβεία και τα αυτοκολλητάκια μειώνουν την αυθόρμητη ευχαρίστηση που προκύπτει από τις δημιουργικές δραστηριότητες. Αυτό που επιθυμούμε είναι παιδιά που απασχολούν τον εαυτό τους δημιουργικά και κινητοποιούνται χωρίς κάποια έξωθεν επιβράβευση και όχι παιδιά με τετράδια γεμάτα αστεράκια
Η διαρκής παρακολούθηση : το να καθόμαστε πάντα στο πλευρό των παιδιών μας και να παρεμβαίνουμε στα σχέδιά τους είναι καταστροφικό για τη δημιουργικότητά τους. Αν τα παιδιά είναι υπό παρατήρηση και τους δίνουμε όλη την ώρα συμβουλές δε θα μάθουν να ρισκάρουν και δε θα βιώσουν την αξία του λάθους ως μέρους της διαδικασίας της μάθησης.
Οι περιορισμένες επιλογές : τοποθετούμε τα παιδιά μας σε ένα σύστημα που τους διδάσκει ότι “υπάρχει μόνο μια σωστή απάντηση”. Όλα τα παιχνίδια έρχονται με οδηγίες και δεν τους δίνουμε καν τη δυνατότητα να επιλέξουν. Ωστόσο, η διερεύνηση των πιθανών επιλογών είναι βασική παράμετρος της δημιουργικής σκέψης. Τα δημιουργικά παιδιά δε διστάζουν να προτείνουν εναλλακτικές λύσεις και είναι πιο πρόθυμα να ακολουθήσουν την περιέργειά τους.
Ο υπερπρογραμματισμός : οργανωμένες δραστηριότητες, εργαστήρια, κοινωνικές επαφές…τα ημερολόγια των παιδιών είναι πιο γεμάτα από ποτέ. Ασχολούμαστε τόσο πολύ με το να παρέχουμε διαρκώς ερεθίσματα στα παιδιά μας που ξεχνάμε να παραχωρήσουμε χρόνο στο πιο σημαντικό ερέθισμα που υπάρχει: την πλήξη. Η πλήξη τρέφει τη φαντασία και η φαντασία τρέφει τη δημιουργικότητα και τις ιδέες. Λέμε συχνά “έχω ανάγκη απλά να κάτσω και να μην κάνω τίποτα για να φορτίσω τις μπαταρίες μου”, αλλά,δεν το εφαρμόζουμε στα παιδιά μας. Κατά τη διάρκεια στιγμών που δεν κάνουμε τίποτα έχουμε τις καλύτερες ιδέες.
Η δημιουργικότητα ανθίζει όταν κάνουμε κάτι για λόγους απόλαυσης. Αυτό που έχει σημασία είναι η ευχαρίστηση, όχι η τελειότητα. Ας ξεχάσουμε το “να το κάνουμε σωστά” και ας δώσουμε στα παιδιά την ευκαιρία να εξερευνήσουν, να κάνουν λάθη, να ρισκάρουν και να νιώσουν την ελευθερία να εκφράσουν τις υπέροχες ιδέες τους.
Nuria Pérez Paredes
πηγή: betterparents.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου