Νεκρός

Όταν σκεφτώ το πρώτο γράμμα του ονόματός σου
χάνω την αναπνοή μου και μένω έτσι, χωρίς πνοή
για ώρες. Μέχρι που με βρίσκουν νεκρό.
Η πνοή μου συνήθισε την απουσία σου.
Με βρίσκουν νεκρό. Κάθε μέρα. Κάθε νύχτα.
Κάθε ζωή.
Έπειτα, δεν ξέρουν τι να με κάνουν και με
ξαπλώνουν στο ποτάμι
και κυλώ στους αιώνες. Έτσι.
Μήπως και με δεις, έστω τυχαία, έστω νεκρό.

Katia  Tornay