keep calm and lie

σου έχω πει να μην πίνεις
Περιπλανήθηκα λοιπόν σ έναν κόσμο βαμμένο με τα εντονότερα make up, με ανθρώπους που λούζονται με αρώματα και όχι με νερό. Οι μουσικές αναθυμιάσεις ανακατεύονταν με τον καπνό από τσιγάρα τους ήχους των τακουνιών στην άσφαλτο, τα γέλια της κρίσης τα σφυρίγματα, τα τυχαία αγγίγματα τις φωνές του φλερτ, τις κραυγές μιας ανελέητης μοναξιάς πίσω από τα σοβατισμένα μάγουλα και τα κοκαλωμένα από το τζελ μαλλιά,
Εσύ δηλαδή ήσουν άβαφη;
Όχι δε λέω αυτό, απλά σχολιάζω. Μπορώ να συνεχίσω; Ευχαριστώ.
Τα κερασμένα ποτά από τους κοινούς φίλους που θα αποκτήσουν στο facebook, οι άνθρωποι και τα πάθη που κρύβουν τα "μου αρέσει" και τα "σχολιάστε" ανάμεσα στις κοινοποιήσεις του εαυτού με κάθε δυνατή μέθοδο. Αντρόπιαστα, αβίαστα, αδικαιολόγητα. Και εκείνα τα φλας. Με ζαλίζουν τα φλας. Δεν μου αρέσουν οι κάμερες. Ποτέ δε συμπάθησα το φακό,
Ότι δηλαδή εσύ δεν έχεις facebook. Ότι είσαι ξεχωριστή και δε φωτογραφίζεσαι με φίλους, ότι δεν κάνεις uploading
Ε συμβαίνει, αλλά δεν το επιδιώκω ακριβώς... Απλά συμβαίνει και... Μα θα σταματήσεις να με διακόπτεις;
Τα ισπανικά κρασιά είναι ύπουλα. Λίγο ήπια και, χρωματίστηκαν όλα τόσο έντονα. Από το Noir στο 3D από την Χέιγουορθ στην Τζολί με απόσταση λίγων ευρώ
Τίποτα άψυχο δεν είναι ύπουλο. Και ήπιες μισό μπουκάλι και βάλε...
Μια φορά στο τόσο....
Έτσι ξεκινάνε όλοι
Γιατί θέλεις να μου καταστρέψεις την ανάρτηση;
Το φεγγάρι παρέμενε δυνατό η μόνη αληθινή λάμψη, η μόνη ακατέργαστη ομορφιά κρυμμένη πίσω από το ξασμένο μαλλί, το εκκεντρικό καπέλο, το δήθεν, το ψέμα, τη μέθη, την πρέζα, την καλοπέραση.
Όλα σάπια στη ζωή εκτός από σένα. Τι πνευματώδες, πόσο ανθρώπινο, τρυφερό, χριστιανικό. Είσαι το ίνδαλμα μου . Αλήθεια. Θύμισε μου λίγο, γιατί επέλεξες να μπεις μέσα στους δήθεν αντί να κάτσεις σπίτι σου; Γιατί απορροφήθηκες στον καθρέφτη μαζί με τα καινούρια σου ρούχα, το ακριβό άρωμα, το κόκκινο κραγιόν που σε είδα να βγάζεις βαριεστημένα όταν ανακάλυψες την υπερβολή του για εξήγησε μας...
ΣΚΑΣΕ. ΣΚΑΣΕ ΔΕ ΤΟ ΚΑΝΑ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΣΟΥ ΛΕΩ. ΔΕ ΞΕΡΩ ΠΙΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ.
Φυσικά και ξέρεις. Μην συγχύζεσαι.
 ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΣ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ. Είμαι τόσο ζαλισμένη... Έχω μπερδευτεί και...
Καλά ψάξε βρες δικαιολογίες.
Σε βαρέθηκα.
Σπάσε τον καθρέφτη. Θα χει πλάκα. Αλήθεια.
Και που θα τον σπάσω; Το πολύ πολύ να ελευθερώσω λίγα ψέματα ακόμα... Θραύσματα μιας ψεύτικης ομορφιάς.
Ψέματα...!
Αλήθεια.

Μαρίνα Οζόριο