Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015

Σινεμά με την Βίκυ: Les amours imaginaires, ένα ταξίδι στο τέλος της αθωότητας


Les amours imaginaires / Heartbeats / Φανταστικές αγάπες - Xavier Dolan (2010)

Η Marie και ο Francis, δύο φίλοι, ερωτεύονται το ίδιο άτομο. Ο Nicolas είναι ένας γοητευτικός και χειριστικός νέος που έρχεται για να κάνει τη φιλία τους αλλά και τη ζωή τους άνω κάτω.
Ο νεαρός Καναδός σκηνοθέτης, στη δεύτερη ταινία του, μας μιλά για ακόμη μια φορά για τον εαυτό του (πρώτη ημι-αυτοβιογραφική ταινία ήταν το J'ai tué ma mère), μέσα από ένα αισθηματικό δράμα με μικρές κωμικές πινελιές.
Ερμηνευτικά λιτό, αξιοπρεπές, ρεαλιστικό, δυναμικό μέσα στην απλότητά του, που έρχεται σε αντίθεση με τις υπερβολικές ερμηνείες της πρώτης του ταινίας που προαναφέρθηκε.
Αισθητικά και στυλιστικά άψογο, με υπέροχα χρώματα και εξαιρετική φωτογραφία, που θα μπορούσε από μόνη της να λειτουργήσει χωρίς να υπάρχει καν σενάριο, παρ'όλα αυτά οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι και χρήσιμοι για αυτό που προσπαθεί να περάσει στον θεατή η ταινία.
Ηχητικά πολύ προσεγμένο, με ιδιαίτερη μουσική επένδυση που δένει κομψά με τη σκηνοθεσία και με τα "slow motion" πλάνα.
Θεωρώ πως σαν υπόθεση δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, ούτε κάποια ανατρεπτική εξέλιξη, γιατί η ουσία της ταινίας δε βρίσκεται εκεί. Στόχος της, είναι να σε κάνει να ταυτιστείς συναισθηματικά, να σε φέρει αντιμέτωπο με δικές σου αναμνήσεις και δικά σου βιώματα και να σου δείξει πως δεν είσαι μόνος/η (γίνεται ελαφρύτερος ο πόνος του έρωτα όταν συμπάσχουν μαζί μας ακόμη και οι φανταστικοί ήρωες μίας ταινίας, έτσι;)
Συνεχίζω βέβαια να πιστεύω πως το αριστούργημά του για μένα, είναι το Laurence anyways.

Βίκυ Ελευθερίου



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου