υπάρχουν χαμογελαστα πρόσωπα με φακίδες
και μπούκλες στα μαλλιά
τραγούδια απο χείλη αγγέλων
δάχτυλα που χαϊδεύουν τη βροχή
τις βρεγμένες ηλιαχτίδες
τη σάρκα του πελάγους
κάθε της βήμα πληκτρολογεί
μια μελωδία
σαν αργή ανάσα
που ευωδιάζει θυμαριστά ....
έχω ένα μαύρο σουέντ πουκάμισο
που το έχω ονομάσει Τζόνι Κας
έχω μαύρες αρβύλες
που τις γυαλίζω με το βερνίκι
του ελληνικού στρατου
έκλεψα λιγοστές σταγόνες
από τη κολώνια του αδελφού μου
τα φόρεσα για να έρθω
να σας συναντήσω
θα σας κρατάω
γαλατένια σοκολατάκια
κι ένα ημιτελές ποίημα
ξέρω πως στα πενήντα μας λεπτά
θα προλάβουμε να τα πούμε όλα
και να πλέξουμε μια ραψωδία
με τα ηχηρά μας γέλια.
Γιώργος Τρίκερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου