στην πρίζα

ποτέ δεν φτάσαμε στα Εξάρχεια
ξαπλώσαμε στο χορτάρι της εθνικής βιβλιοθήκης
έπαιζα τραμ με τα δάχτυλα μου στη πλάτη σου
έσπασε ένα από τα ράμματα
που είχα στο σβέρκο μου
σε κέρασα τις σταγονίτσες αίματος
που κύλησαν
είπες πως είχε γεύση ροδιού
είπα πως είμαι θαυμαστής σου
και επιθυμώ να γίνω εραστής σου
είπες πως θα με ζωγραφίσεις
ως βελουδένιο αμπαζούρ
ή μανάβικο της Νέας Υόρκης
είπαμε ψέμματα πολύχρωμα
κι όλα τα τραγούδια που ξέρουμε
το πρωί οι περαστικοί
απίθωναν κυπελάκια του καφέ
και ζεστά κρουασάν στα πόδια μας
για να ξυπνήσουν τα γυμνά κορμιά μας.

Γιώργος Τρίκερι