είναι εύκολο να γίνεις ποιητής

ένα γέρικο δέντρο μου έμαθε να γράφω 
μου είπε:

θα κόβεις τα κλαδιά σου 
και θα τα κάνεις μολύβια
τα φρούτα σου, θαυμαστικά
θα ρωτάς τις αρκούδες τι είδαν τα μάτια τους
στους γειτονικούς γαλαξίες
θα μουτζουρώνεις πιο πολύ
απ ότι γράφεις
θα κοιτάς τον ήλιο στα μοναχικά του μάτια
και τα μυστικά του θα ζητάς να μάθεις
τα τέρατα του δάσους
και οι τρελοί της πόλης θα σε φοβούνται
δεν θα τους φοβάσαι
τις μισοτελειωμένες φράσεις σου θα τις ερωτεύεσαι
και θα τις φιλάς στο στόμα
σε ανοιχτές πόρτες δεν θα μπαίνεις
μόνο στις κλειδωμένες
σαν κλέφτης
τις μαρμελάδες με τα δάχτυλα θα γεύεσαι
τον πόνο θα τον κόβεις σε στιχάκια
σε όλους θα κερνάς ένα κομμάτι από τις σάρκες σου
κι όταν το σύμπαν το νιώθεις δισδιάστατο
κάτω από τα χέρια σου
τότε μόνο θα ξαποσταίνεις
και θα πηγαίνεις για ύπνο.

Γιώργος Τρίκερι